راﺑﻄﻪ اﻧﺴﺠﺎم و اﻧﻌﻄﺎف ﭘﺬیری ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﺎ ﺧﻮدﻣﺘﻤﺎیﺰﺳﺎزی در داﻧﺶ‌آﻣﻮزان دوره متوسطه ﭘﺴﺮ شهر تهران

مقدمه: هویت‌یابی نوجوان رویدادی خودکار و ارادی نیست اما می‌تواند از عوامل مختلف درون فردی، بین‌فردی و اجتماعی بسیاری از جمله جو خانواده و روابط پویای آن و مفهوم خودمتمایزسازی تاثیر پذیرد. پژوهش حاضر با هدف تبیین فرایند خودمتمایزسازی نوجوانان توسط انسجام و انعطاف‌پذیری در خانواده انجام شده است. روش: در این پژوهش از روش همبستگی استفاده شده است. جامعه‌ی‌آماری این پژوهش را کلیه دانش‌آموزان پسر سال نهم تا دوازدهم مقطع متوسطه دبیرستان‌های شهر تهران در سال تحصیلی 95-94 تشکیل داده‌اند. که از میان آن‌ها 231 دانش‌آموز به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شدند، در این پژوهش از مقیاس‌های انسجام و انعطاف‌پذیری خانواده سامانی و خودمتمایزسازی شاکری استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده با استفاده ازآمار توصیفی و استنباطی (رگرسیون) و نرم افزار SPSS16 انجام گردید. نتایج: یافته‌ها نشان داد، بین انسجام و انعطاف‌پذیری خانواده وخودمتمایزسازی و رابطه معنی‌دار وجود دارد. به‌طوریکه افزایش انسجام و انعطاف‌پذیری منجر به افزایش خودمتمایزسازی می‌شود. بنابراین انسجام و انعطاف‌پذیری می‌توانند خودمتمایزسازی را در نوجوانان تبیین و پیش‌بینی کنند. بحث و نتیجه‌گیری: این یافته‌ها نشان می‌دهند، چنانچه والدین انسجام و انعطاف‌پذیری را به‌عنوان ابعاد رابطه خانوادگی خود رعایت کنند قادر خواهند بود فرزندانشان را به سطحی از خودمتمایزسازی مناسب برسانند تا آنان قادر گردند مشکلاتی راکه با آن مواجه می‌شوند کنترل وکاهش دهند.